شعر و آزادی

شعر همیشه در گرو آزادی و مخالف سانسور است

محمد مختاری

شعر یک نوع آرمانشهر است که در زبان و در اکنون تحقق پیدا می‌کند. چون  کیفیتی از تازگی و نویی است. بخصوص در موقعیت امروز که به‌طور وسیع و به طرز شدیدی دچار روزمرگی است. شاعر کسی است که به رغم واقعیت‌های نابسامان، به رغم مشکلات و دردها و رنج‌ها و حتا فجایع و روزمرگی‌ها، هوشمندانه در پی ساختن و نو کردن هم اکنون است. کار شاعر نه لمیدن بر گذشته است، نه تسلیم به روزمرگی و نه رشک بردن به آینده، بلکه می‌خواهد هم اکنون را از کیفیتی سرشار کند که می‌توانست داشته باشد. از آنچه که غایب است یک چیز رشک‌انگیز درست نمی‌کند شاعر، و به آنچه هم هست تن در نمی‌دهد و از آنچه هم که بوده فاصله می‌گیرد. به این ترتیب شعر گشایش یک افق است، یک طرز نگاه است. این طرز نگاه، این جهان دیگری را طرح کردن، طبعاً معطوف به تنوع و کثرت است. در نتیجه با موقعیت‌ها، با موانعی که بخواهند آدم را، زبان را، زندگی را محدود بکنند، یا به متحدالشکلی، هم‌نواختی تقلیل بدهند درمی‌افتد. به همین دلیل است که ما می‌گوییم شعر همیشه در گرو آزادی و مخالف سانسور است.

برگرفته از گفت‌وگوی محمد مختاری با رادیو فرانسه: این‌جا