پاییز
و پدر و مادر که: پس برو تو حیاط، ریشه ندی تو اتاق، فرشه می‌شه خراب
و مرد که: یه چیزی گفتم من. درخت که نیستم من. و انداخت زمین برگ‌هاش را
اما پدر و مادر: نِگا، پاییز شده‌ها!
برگرفته از:
«همان‌چیزی که اتفاق می‌افتد و آنچه آدمی می‌تواند ببیند»
شعر آمریکایی قرن بیستم، نوشته‌ی راسل ادسون 1935 م
انتخاب و ترجمه‌ی پژمان طهرانیان، نشر مانِ کتاب، ۱۳۸۹
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر