زندانیان سیاسی آزادی بیان می‌خواهند،
نه ضرب‌و‌شتم!
روز پنج شنبه ۲٨ فروردین ۱٣۹٣، زندانیان بند ٣۵۰ در زندان اوین
مورد ضرب وشتم شدید زندانبانان قرار گرفتند. به شهادت ۷۴ تن از زندانیان این بند، این
ضرب وشتم توسط نیروهای لباس شخصیِ اطلاعات و حفاظت زندان انجام گرفته و در جریان آن
شمار بسیاری از زندانیان سخت مجروح شده‌اند، به طوری که برخی از مجروحان را به بهداری
زندان برده‌اند، اما به رغم نظر پزشکانِ آنجا مبنی بر ضرورت انتقال آنان به بیمارستانی
در بیرونِ زندان از این کار جلوگیری شده است. ده‌ها تن از مضروبان را به سلول‌های انفرادی
منتقل کرده‌اند و این زندانیان نیز در اعتراض به این یورش دست به اعتصاب غذا زده‌اند.
بر اساس شهادت‌نامه‌ی زندانیان، این ضرب و شتمِ بی‌سابقه در جریان بازرسیِ اتاق‌های
بند نامبرده روی داده است، که زندانبانان اصرار داشته‌اند بازرسی بدون حضور زندانیان
و حتا مسئولان اتاق‌ها یا نمایندگان زندانیان انجام گیرد.
به استناد بازرسی‌های پیشینِ این بند و بنا بر اظهارات زندانیان
آزادشده، گفته می‌شود که این بازرسی از جمله به بهانه‌ی یافتنِ وسایل ارتباطی انجام
گرفته که استفاده از آن‌ها به نظر زندانبانان غیرقانونی است. این در حالی است که سال
هاست تلفن عمومی بند ٣۵۰ قطع است و زندانیان این بند برای ارتباط با بیرون به ویژه
تماس با خانواده‌هایشان هیچ وسیله‌ای در اختیار ندارند. اگر هدف زندانبانان درهم شکستن
روحیه‌ی زندانیان سیاسی از طریق ایجاد رعب و هراسِ برنامه‌ریزی شده نیست، و اگر مسأله‌ی
آنان واقعاً این است که زندانیان از وسایل غیرقانونی برای ارتباط استفاده نکنند، راه
جلوگیری از این کار نه ضرب وشتم زندانیان بلکه به رسمیت شناختن آزادی بیان آن‌ها و
در اختیار گذاشتن وسیله‌ی قانونی و عمومی - بدون هیچ گونه محدودیت و شنود – برای ارتباط
است. زندانی، اعم از سیاسی و غیرسیاسی، به صرف زندانی شدن از هیچ یک از حقوق انسانی‌اش
و از آن میان حق آزادی بیان محروم نمی‌شود. زندانیان می‌توانند نه تنها با خانواده‌های
خود ارتباط داشته باشند، بلکه حق دارند درباره‌ی هر مسأله‌ای از جمله مسائل سیاسی اظهارنظر
کنند و نظر خود را در رسانه‌ها منتشر کنند.
کانون نویسندگان ایران خواهان به رسمیت شناختن آزادی بیان برای
تمام زندانیان است و ضرب و شتم زندانیان سیاسی بند ٣۵۰ را محکوم می‌کند. ضرب و شتم
و رعب‌آفرینی مشکل سرکوبگران را حل نمی‌کند، حتا اگر آن مشکل بر اثر اقدام «غیرقانونیِ»
زندانیان مضروب به وجود آمده باشد.
کانون نویسندگان ایران
٣۱ فروردین ۱٣۹٣
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر