بیانیه‌ی حقوق جنسی بشر

جنسیت جزء جدایی‎ناپذیر شخصیت بشر است که توسعه‎ی کامل آن به میزان کامیابی وی از نیازهای اولیه‎اش بستگی دارد. از جمله‌ی این نیاز‌ها می‌‎توان به میل انسان در برقراری ارتباط با دیگران، ایجاد صمیمیت، ابراز احساسات، لذت بردن، حساسیت داشتن و در ‌‌نهایت عشق اشاره کرد.

ارتباط متقابل فرد و ساختارهای اجتماعی است که به جنسیت شکل می‌‎دهد. سلامت فرد، روابط بین فردی و اجتماع در کل، بدون توسعه‎ی کامل جنسیتی امکان‎پذیر نمی‌‎باشد.

حقوق جنسی از جمله حقوق جهانی و مشترک بشری است که ریشه در آزادی ذاتی انسان، شرافت و برابری انسان‎‌ها با یکدیگر دارد. از آن‎جایی که سلامت از جمله حقوق بنیادی بشر است، سلامت جنسی نیز در این مجموعه قرار می‌‎گیرد.

برای تضمین توسعه‎ی سلامت جنسی انسان‎‌ها و جوامع بشری، حقوق ذیل باید مورد شناخت قرار گرفته، در سطح جامعه مطرح شوند و مورد احترام واقع گردیده و به هر وسیله‎ای مورد حمایت جوامع مختلف قرار گیرند.

سلامت جنسی در محیطی توانایی رشد دارد که این حقوق جنسی شناخته شده، مورد احترام بوده و به نحو مطلوبی رعایت شوند. 

۱. حق آزادی جنسی: کلیه‎ی افراد جامعه حق ابراز توانایی‎های جنسی خود را دارند. اما در عین حال، هرگونه سوء استفاده، استثمار و تحمیل در روابط جنسی از طریق اعمال زور و اجبار در هر مقطع زمانی و تحت هر شرایطی مردود است.

۲. حق خود مختاری، استقلال و ایمنی اندام‌های جنسی بدن: هر انسانی مختار است در چهارچوب اخلاقیات شخصی و عرف اجتماع در مورد زندگی جنسی خود آزادانه تصمیم بگیرد و به دور از هرگونه خشونت، زجر و تحقیر بتواند جسم خود را تحت کنترل داشته و از آن لذت ببرد.

۳. حق داشتن زندگی خصوصی جنسی: تصمیمات و رفتارهای خصوصی جنسی افراد، مادامی که این امر با حقوق جنسی دیگران تداخلی پیدا نکند، محترم شمرده می‌‎شوند.

۴. حق برابری جنسی: بدین معنی که افراد در روابط جنسی به دلیل مذکر یا مؤنث بودن، گرایش‎های جنسی، سن،‌نژاد، طبقه‎ی اجتماعی، مذهب یا معلولیت جسمی و ذهنی مورد تبعیض قرار نگیرند.

۵. حق برخورداری از لذت‎های جنسی: لذت‎های جنسی از هر نوعی که باشد (حتا خودارضایی) موجب سلامت جسمی، روانی، فکری و معنوی انسان می‌‎گردد.

۶. حق ابراز احساسات جنسی: ابراز احساسات جنسی فرا‌تر از لذات شهوانی یا آمیزش جنسی است. انسان‎‌ها حق دارند احساسات جنسی خود را از طریق کلامی، لمسی، بیانات عاطفی و عشقی ابراز نمایند.

۷. حق انتخاب در برقراری روابط جنسی: به این معنا که فرد در ازدواج کردن و یا نکردن، متارکه کردن یا نکردن و در برقراری هرگونه رابطه‎ی جنسی مسؤولانه‎ی دیگر، صاحب اختیار می‌‎باشد.

۸. حق انتخاب آزادانه و آگاهانه نسبت به تولید مثل و باروری: به عبارتی هر فردی در مورد بچه‎دار شدن یا نشدن، تعداد و نحوه‎ی فاصله‎گذاری میان آن‎‌ها حق انتخاب دارد، و محق است که از امکانات و ابزار تنظیم خانواده به طور کامل بهره‎مند گردد.

۹. حق برخورداری از اطلاعات جنسی بر اساس روش‎های صحیح علمی: به این معنا که محققان علوم جنسی باید تحقیقات خود را با رعایت اصول اخلاقی به انجام برسانند و نتایج تحقیقات آن را به نحوی مناسب در اختیار تمام سطوح جامعه قرار دهند.

۱۰. حق برخورداری از آموزش جامع جنسی: فرایند آموزش جنسی باید به صورت مادام‎العمر بوده و از بدو تولد آغاز شده و در تمام طول چرخه‎ی زندگی ادامه یابد. کلیه‌ی نهادهای اجتماعی باید در امر آموزش جنسی شرکت فعال داشته باشند.

۱۱. حق برخورداری از مراقبت‎های مرتبط با سلامت جنسی: مراقبت‎های جنسی باید جهت پیشگیری و درمان تمامی نگرانی‎‌ها، مسائل و اختلالات جنسی مهیا باشد.

حقوق جنسی از جمله حقوق بنیادی و جهان‎شمول بشری است.

برگرفته از مصوبه‎ی چهاردهمین همایش جهانی سکسولوژی در هونگ کنگ، آسیا، ۶ شهریور ۱۳۷۸ (۲۶ آگوست ۱۹۹۹)

منبع: این‌جا